«مشکلات آلودگی بصری کلان‌شهرهای ایران تنها با ایجاد تغییر در بافتهای اجتماعی شهر حاصل خواهد شد. لازمه این امر نیز تضعیف تجمل‌گرایی از اخلاق اجتماعی، حل شدن مشکلات عدالت اجتماعی و اوضاع اقتصادی، تعیین قوانینی ثابت برای ساخت و ساز و . است. در چنین حالتی دیگر کسی مسکن یا ساختمان را به شکل سرمایه نمی‌بیند و همه چیز در ساخت و ساز شکل انسانی‌تری به خود خواهد گرفت و به مرور مشکلات آلودگی بصری شهری نیز حل خواهد شد.»
این جملات بخشی از نظرات یک معمار درباره‌ی حل مشکلات آلودگی بصری شهری است.
مدتی است که در ایسنا گفت‌وگوهایی با معماران مختلف درباره مشکلات آلودگی بصری شهری که بخش قابل توجهی از آن مربوط به نحوه طراحی معماری و شهرسازی است، منتشر شده است. برخی از این افراد معتقدند که چند دهه است که فروش بدون مطالعه تراکم در سراسر کشور و صدور مجوز ساخت و ساز برای افرادی که حاضر به پرداخت پول بیشتر هستند، باعث شده که در حال حاضر شاهد هجمه‌ای از بی‌نظمی‌ها در سراسر شهرهای کشور باشیم. بی‌نظمی‌هایی که در کلان‌شهرها با وضوح بیشتری دیده و باعث سردرگمی ساکنان آنها میشود.
این بار تصمیم گرفتیم پای صحبت‌های محمدرضا نیک‌بخت ـ معمار و مدرس دانشگاه در رشته معماری ـ بنشینیم تا نظر او را درباره‌ی ساخت بناهای بدشکل و بی‌نظم در شهرهای مختلف کشور، جویا شویم.
نیک‌بخت همچنین اظهار می‌کند که «در گذشته ساختمان عنصر سرمایه نبود ولی الآن به عنصر سرمایه تبدیل شده است. اکنون هر کسی که ارتباطات بیشتری در سازمان‌های مربوطه داشته باشد یا اینکه از لحاظ مالی غنی‌تر باشد، می‌تواند ساختمان بلندتری بسازد و کسی که پول کمتری دارد ساختمانش کوتاه‌تر خواهد بود. درواقع جایگاه اجتماعی و مالی افراد روی تک تک عناصر شهری تأثیرگذار میشود.»
او می‌گوید که امروزه شرایط عدالت اجتماعی یکسان با مردم برخورد نمی‌کند. درواقع اوضاع به این صورت است که مثلا یک نفر در ساختمان پلاک ۲۵ پسردایی‌ای دارد که در شهرداری است؛ به همین دلیل می‌تواند یک طبقه بیشتر بسازد ولی صاحب خانه ساختمان مجاور او در پلاک ۱۳، چون چنین ارتباطی را ندارد، نمی‌تواند ساختمان بلندتری را بسازد. این امر یعنی عدم وجود عدالت اجتماعی در جامعه. به طور کلی مشکلات آلودگی بصری شهری به دلیل نوع معماری نیست بلکه به دلیل نبود عدالت اجتماعی یکسان بین تمامی طبقات اجتماعی است.
درباره این سایت